We keken het na voor u, op de kop af 30 jaar zijn er verstreken sinds we Noordkaap live nog eens aan het werk hebben gezien. Met ‘Een heel klein beetje oorlog’, hun tweede plaat, werd toen nog maar eens bevestigd wat voor goeds de Rock Rally juryleden 2 jaar daarvoor in hen hadden gezien. Elke singel pleegde in die dagen een hold up op de Afrekening van StuBru en van alle parochiezalen in ons land was er geen één die ze niet hadden plat gespeeld met hun robuuste Nederlandstalige “hart” rock zoals Meuris destijds in interviews de muzikale richting van Noordkaap omschreef. In 2000, nog 5 albums (w.o. 2 soundtracks) en tal van personeelswissels later – alleen Meuris en gitarist Lars Van Bambost bleven al die tijd op post – hield Noordkaap op te bestaan. Met Monza en onder eigen naam bleef Meuris de jaren daarop volgend de muzikale erfenis van Noordkaap wel ronddragen maar een volwaardige reünie leek er niet meer in te zitten. Tot Kurt Overbergh, artistiek directeur van de AB, de originele bezetting toch wist te overhalen om in 2020 opnieuw samen te komen, 20 jaar na hun afscheid en 30 jaar na de Rock Rally trofee. Alleen diende het vooruitzicht om ook daadwerkelijk concerten samen te spelen nog ruim 2 jaar te worden opgeschort door u-weet-wel-wat.
Het in de aanloop naar de 3 uitverkochte AB’s als try-out
bedoelde concert in De Casino geraakte in februari nog niet door de
corona-maatregelen. Met een geschikte nieuwe datum pas in mei aan de kalender
toegevoegd mochten we ons na die AB’s aldus in Sint-Niklaas verwachten aan een
volwaardige Noordkaap avond. Ongelukkig genoeg geraakte drummer Nico Van
Calster, kampend met een schouderblessure door het padellen (of was het nu
tennissen, Stijn?), pas in de bissen achter zijn drumkit in Sint-Niklaas. Voor de
rest van de avond was een vervanger met
slechts 1 repetitie in de ledematen foutloos aan de slag. Ach, een ongelukje,
“Het komt voor in de beste families” dachten we bij de gelijknamige, wat
slepende opener waarin ook het geluid nog wat af te rekenen had met
imperfecties. Gelukkig werd dat snel bijgestuurd en kwamen ‘Panamarenko’ en
‘Verloren dag’ erna wél prima uit de boxen. “U bent een fijn publiek” zei
Meuris om er schertsend “Voilà, daar zijn we dan ook vanaf” meteen aan toe te
voegen. ‘Hoopvol’ en ‘Pretentious moi’ gaven niet alleen extra vaart aan het
concert, ze stuwden het muzikale niveau ook alsmaar verder de hoogte in. In
‘Laat ons bidden (Of beter nog: Laat maar zitten)’, een verrassende deep cut uit het ‘Gigant’ album, excelleerde Van
Bambost zo sterk op gitaar dat we de man van pure blijdschap , nu hij na jarenlange
afwezigheid terug op onze podia staat, hadden willen gaan omhelzen. Noordkaap
in reüniemodus zou zonder klassiekers (‘Satelliet Suzy’, ‘Druk in Leuven’, ‘Een
heel klein beetje oorlog’) niet levensvatbaar zijn geweest maar de groep zette
in Sint-Niklaas met minder voor de hand liggend werk als ‘Bedland’, ‘Soms
schrik’ en het naar Massive Attack geurende ‘De belofte jong te sterven’ in de
verf wat voor een indrukwekkend arsenaal aan fantastische nummers ze destijds wel
niet hadden naast dat rijtje in het collectieve geheugen geraakte hits. Muzikaal
en tekstueel behoort die nalatenschap overigens tot het beste van wat op onze
zakdoek aan de Noordzee ooit is voortgebracht. Om de concurrentie met Gorky van
destijds nog eens als een kudde oude koeien uit de gracht te halen: het Gentse
trio had één plaat waar alles aan refereerde, Noordkaap had er 7. Alle zeven!
De Limburgers hadden ook een solidere live reputatie waarvan we nu kunnen
bevestigen dat die 2 decennia later fier overeind is gebleven en overduidelijk niets
aan kracht (‘Arme Joe’, ‘Wat is kunst?’) en pracht (‘Het zou niet mogen zijn’)
heeft ingeboet. Vuisten gingen de lucht in en er werd door een volle Casino – een
snelle scan rondom ons: van middelbare leeftijd en vooral mannelijk – fors met
Meuris meegebruld op het nu door Noordkaap van Monza geleende ‘Van God Los’ en,
terwijl van links naar rechts wiegend, op het obligate (maar voor ons eigenlijk
overbodige) ‘Ik hou van U’ waarmee het concert werd afgesloten.
Een kort gevecht / het hoeft echt niet lang te duren / Een
korte stoot / en dan weer verder. Ware ‘Een heel klein beetje oorlog’ 20 jaar
geleden niet beter geweest om dit Noordkaap overeind te houden bedachten we na
afloop. Maar bij nader inzien en evengoed omwille van het lange wachten, is dit
na de Nederlandse Fatal Flowers in 2019 onze hardst gekoesterde reünie van de
laatste jaren.
No comments:
Post a Comment