Muzikale succesformules bestaan want telkens Nile Rodgers,
nadat hij eind jaren 70 bijval had geoogst met Chic, ergens werd bij geroepen
was een hit in wording. Dat hij enkele van de allergrootsten (Daf Punk, Madonna,
Diane Ross, David Bowie) aan hun (mega-)successen heeft geholpen straalt dan ook in positieve zin op de man zelf af. Bovendien dragen alle nummers waar hij
bij betrokken is onmiskenbaar zijn stempel. Dat laatste is de insteek van ‘Nile
Rodgers & Chic’ waar hij nu al vele jaren uiterst succesvol de wereld mee
rondtoert. Er zijn jaren geweest waarin Rodgers daarmee de “kleinere” festivals
(Polé Polé Gentse Feesten, 2005) mocht verblijden, de laatste jaren staan alle
prestigieuze festivals in de rij om deze levende jukebox aan hun palmares te
kunnen toevoegen. Des te verrassender vonden we het dat Werchter (in
tegenstelling tot het Nederlandse Pinkpop) hier deze zomer niet voor had
getekend want dit is zonder twijfel de gedroomde afsluiter voor The Barn, zoals
we zelf aan de lijven mochten ondervinden op het iconische Belgiëplein in
Brussel, mét zicht op het Atomium.
De 9 ballen van dat laatste monument glitterden een avond
lang overigens als nooit tevoren want de 9 m/v tellende bezetting stak van wal
met een stel discokrakers die elke kinésist overbodig maken om stramme spieren
los te krijgen: ‘Chic Cheer’, ‘Dance Dance Dance’, ‘Everybody dance’ en ‘I want
your love’. Amper een kwartier ver en we wisten het al: dit wordt een mooie
avond. Van alle muzikanten die Rodgers om zich heen heeft staan is behalve
hemzelf niet één terug te brengen tot de originele bezetting van Chic. Van de
zangeressen die de heren destijds bij stonden is sindsdien niet veel meer
vernomen en drummer Tony Thompson en (de al even invloedrijke) bassist Bernard
Edwards lieten inmiddels het leven. Vreemd genoeg bracht van die laatste twee
Rodgers enkel aan Edwards hulde en droeg het destijds aan Sister Sledge
afgeleverde ‘Thinking of you’ aan hem op. Zij die hun respectievelijke plaatsen
mochten innemen kweten zich in Brussel uitstekend van hun taak: Jerry Barnes op
bas, de onnavolgbare Ralph Rolle op drums en Kimberly Davis en Audrey Martells als
dienstdoende zangeressen. Die laatsten kregen de kans om in de schoenen te gaan
staan van Diana Ross en Sisters Sledge en deden dit op ‘I’m coming out/Upside
down’, ‘We are family’ en ‘Lost in music’ voortreffelijk. Rodgers was niet te
bescheiden om ook uit te pakken met enkele songs die hij weliswaar niet
geschreven heeft maar waarvan toch mag gesteld worden dat hij ze als producer
gemaakt heeft tot wat ze zijn geworden. Zo passeerden in Brussel ook ‘Like a
virgin’ en ‘Material girl’ van Madonna, ‘Notorius’ van Duran Duran en ‘Modern
love’ en ‘Let’s dance’ van David Bowie; de één al wat langer dan de ander want
dit Chic bedient zich graag van de medley tactiek. Waar Rodgers nog het meest
trots op lijkt is dat hij als oude heer van stand werd (her-)opgevist door het
Parijse duo Daft Punk voor hun ‘Get lucky’. Er bestaat geen twijfel over dat
dit de marktwaarde van Rodgers en zijn ensemble de voorbije jaren gevoelig
heeft opgekrikt. ‘Get lucky’ was dan ook, met de boodschap dat Rodgers zich als
“the luckiest man on earth” beschouwd aangezien hij 2 maal kanker heeft
overwonnen, de opstap naar een wervelende finale waarin de nadruk nog eens lag
op het roemrijke verleden van Chic: ‘My Forbidden lover’, het onverslijtbare
‘Le Freak’ en ‘Good times’ waarin ook een stukje van ‘Rappers delight’ zat
(Sugar Hill Gang) waar Rodgers destijds met terugwerkende kracht royalty’s is
voor gaan vragen.
De van sympathie overlopende Rodgers benadrukte nog eens dat hij bij het maken van al deze songs zijn hart en ziel erin heeft gestopt en dat alleen maar voor u en mijn “good times” (“leave your cares behind”). Reken maar dat we dat laatste hebben gehad (én gedaan) op deze masterclass funk en disco die na het live gebeuren trouwens nog doorging met Dimitri From Paris, een dj die disco hoog in het vaandel houdt en een persoonlijke connectie heeft met Rodgers. Willen we dat laatste eigenlijk niet allemaal? Te beginnen bij de Werchter-programmatoren.
No comments:
Post a Comment